Πολιτισμός
Προεπαναστατικό, παραδοσιακό κτίριο, ιδιοκτησία του Ναυάρχου Ψαρών Νικολή Αποστόλη. Έχει κτισθεί το 1810 από λαξευμένο πωρόλιθο κατά το ισόδομο σύστημα. Η εξωτερική τοιχοποιία της Δυτικής, Νότιας και Βορεινής πλευράς αποτελείται από σειρές λίθων χρώματος κιτρινόχρους (ώχρα) και γκρι, ενώ η Ανατολική πλευρά από τη θάλασσα είναι πλινθόκτιστος. Τα πρέκια των κουφωμάτων, οι λαμπάδες και η μαρκίζα της στέγης, είναι επίσης από λαξευμένο πωρόλιθο.
Από την ασυμμετρία των κουφωμάτων φαίνεται πως πρόκειται για κτίσμα Λαϊκής Αρχιτεκτονικής. Η δε μοναδικότητά του έγκειται στον συνδυασμό διαφορετικών αρχιτεκτονικών στοιχείων. Σε πρώτη εντύπωση κυριαρχούν τα στοιχεία της Μεσαιωνικής Ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής που μας θυμίζουν τα γιγαντιαία κτίρια της Ρόδου (όπως μεγάλοι λίθοι για την δόμηση της τοιχοποιίας, λαμπάδες, λιθόγλυπτα). Τα μικρά οξυκόρυφα παράθυρα του ορόφου αποτελούν στοιχεία της Λαϊκής Ανατολίτικης Τέχνης. Επίσης τα τοξωτά πρέκια είναι από τη Λαϊκή οικοδομική της Στερεάς Ελλάδας. Χαρακτηριστικά είναι επίσης οι ποδιές των παραθύρων που προβάλλονται στηριζόμενες σε μικρό σχήμα λίθινα φουρούσια. Στο υπέρυθρο της κυρίας εισόδου, στη Νότια πλευρά είχαν χαραχθεί οι λέξεις "ΟΙΚΟΣ ΙΣΤΙΟΦΟΡΩΝ", ενώ τα υπάρχοντα γράμματα στην κύρια είσοδο της Δυτικής πλευράς κατεστράφηκαν.
Τα προεπαναστατικά χρόνια από το έτος 1810 έως και την καταστροφή των Ψαρών από τους Τούρκους την 22α Ιουνίου 1824, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως Ναυτικό Επιμελητήριο από τους Ψαριανούς. Από το έτος 1824 και καθ’ όλη τη διάρκεια της τούρκικης κατοχής όπου τα Ψαρά απελευθερώθηκαν την 21η Οκτωβρίου 1912 οι Τούρκοι το είχαν Διοικητήριο (Κονάκι). Μετά την απελευθέρωση των Ψαρών το έτος 1912 έως και το 1928 έγινε το πρώτο Δημοτικό σχολείο (συνηθίζεται μεταξύ των Ψαριανών το κτίριο να αποκαλείται «παλιό σχολείο»). Σήμερα είναι ιδιοκτησία του Δήμου και γίνονται ενέργειες να αναπαλαιωθεί για να στεγαστεί σε αυτό το Μουσείο των Ψαρών.